Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Tradwave

Ωδή στην παραδοσιακή αναρρίχηση και τους παραδοσιακούς ανθρώπους.

Τον τελευταίο καιρό ύστερα απ' την επιτυχία των trad days είπαμε με το φίλο Κωνσταντίνο να φτιάξουμε ένα blog/site όπου εκεί θα δημοσιεύονται όλες οι παραδοσιακές μας περιπέτειες. Δεν είμαστε τίποτε κολλημένα τυπάκια που δε γουστάρουν τα βύσματα και θέλουν να κάνουν τα πάντα με φυσικές ασφάλειες, εξάλλου και ο Κωνσταντίνος και εγώ ξεκινήσαμε και οι δύο σκαρφαλώνοντας βυσματομένες διαδρομές απλά στην πορεία βρήκαμε μια πρόκληση που μας χτύπησε την πόρτα και είπαμε να το δοκιμάσουμε και να το εξελίξουμε όσο μπορούμε. Trad θα πει παραδοσιακό και σε αυτό τον ιστοχώρο έχουν θέση όλοι οι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει η παράδοση, παραδοσιακοί και μη αναρριχητές. Όλοι όσοι θέλουν να γράψουν κάτι που αφορά τη σελίδα αυτή είναι ευπρόσδεκτοι, ακόμη και όσοι διαφωνούν με αυτό το "κίνημα".
Καλός ή κακός η αναρρίχηση παγκοσμίως έχει αρχίσει να παίρνει μια πιο εμπορική μορφή, πράγμα που δε με ενοχλεί καθόλου, αυτό όμως που με εξοργίζει είναι η άγνοια της ιστορίας, ο μη σεβασμός των προγενέστερων αναρριχητών και των διαδρομών τους. Το μόνο που έχει μείνει να μας θυμίζει το τι συνέβη δεκαετίες πριν, εκτός από μερικά αφιερώματα σε οδηγούς/περιοδικά του χώρου, είναι οι δρόμοι που χάραξαν αυτές οι θρυλικές παραδοσιακές φιγούρες του χώρου, απ' το Γιώργο Μιχαηλίδη μέχρι το Σάκη Σπανούδη και το Δημήτρη Κορρέ.
Ο Δημήτρης Κορρές (αριστερά) και ο Σάκης Σπανούδης (δεξιά)
σκαρφαλώνοντας έτσι όπως ξέρουν καλύτερα..παραδοσιακά.
Τι πιο ρομαντικό απ' τα λόγια του Κορρέ στην εισαγωγή του πρώτου αναρριχητικού οδηγού της Αττικής που παρομοίαζε την αναρρίχηση με τη μουσική, με το χορό.. Όλοι οι αναρριχητές τις εποχής εκείνης σεβόντουσαν το βράχο, εκτιμούσαν και λογάριαζαν τη φύση, άφηνοντας πίσω τους όσο το δυνατόν λιγότερα ίχνη. Ο Σπανούδης περίμενε σχεδόν 30 χρόνια για να ολοκληρώσει το δικό του έργο τέχνης στις ορθοπλαγιές του Σκολιού (Φαίδων Γαληνός) στον Όλυμπο αφήνοντας πίσω του μόνο τα απαραίτητα, μερικά καρφιά για ενδιάμεσες ασφάλειες και βύσματα στα ρελέ κάνοντας τη διαδρομή προσβάσιμη στις επόμενες γενιές. Αντίστοιχες γραμμές στα ελληνικά βουνά δεν υπάρχουν πια, πάρθηκαν απο άλλους, κλάπηκαν απ' το μέλλον και τις επόμενες γενιές. Πρέπει να ψάξεις πολύ να βρεις παρθένα καθαρή γραμμή για να βιώσεις αντίστοιχα συναισθήματα με αυτούς τότε. Η έλευση του τρυπανιού έχει κάνει τα πράγματα ευκολότερα ακόμη και στο άνοιγμα μεγάλων βουνίσιων διαδρομών. Δε θέλει πολύ σκέψη τώρα πια η τοποθέτηση ενός βύσματος, ένα λεπτό αρκεί για να φέρουμε το βράχο στα μέτρα μας και τις περιορισμένες ικανότητες μας. Μία φορά πήρα μαζί μου τρυπάνι σε άνοιγμα μεγάλης διαδρομής και απ' την επόμενη κιόλας μέρα το είχα μετανοιώσει. Είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείς να κρίνεις πότε είναι απαραίτητη η χρήση του και πότε όχι.

Αυτοί και πολλοί άλλοι προβληματισμοί μας έκαναν να φτιάξουμε το:

http://www.tradwave.eu                                                  


Στόχος μας η διάδοση της παραδοσιακής αναρρίχησης και η διαφύλαξη και προβολή της ιστορίας της.
Σκοπός μας η επανάληψη των σημαντικότερων και δυσκολότερων διαδρομών στις ελληνικές και μη ορθοπλαγιές και το άνοιγμα νέων με όσο το δυνατών πιο φυσικούς τρόπους.

Έτσι λοιπόν τους τελευταίους δύο μήνες:

 ...βρεθήκαμε στη Γκιώνα όπου επαναλάβαμε μια υπέροχη διαδρομή τη "Σκιάς όναρ", καρπός των φίλων Πάνου Αθανασιάδη και Γιάννη Κωνσταντάκη. Report εδώ.




...εξασκηθήκαμε στην τοποθέτηση φυσικών ασφαλειών στο αγαπημένο πεδίο της σπηλιάς Νταβέλη. Περισσότερα εδώ.



...περάσαμε μια βόλτα απ' το αγαπημένο πεδίο του Διονύσου, όπου με λύπη διαπιστώσαμε πως μερικές αγαπημένες διαδρομές καρφώθηκαν με βύσματα, ύστερα βέβαια από άδεια του ανοίξαντα (λάθος του..). Η αλήθεια είναι πως ποτέ μου δεν είχα συναντήσει άνθρωπο εκεί αλλά ήταν ένα απ' τα λίγα πεδία όπου μπορούσα να αισθανθώ ελεύθερος..asi es la vida (το πάνω πεδίο πάντως θα παραμείνει ως έχει..hopefully). Παρ' όλα αυτά σκαρφαλώσαμε με φυσικές ασφάλειες τις διαδρομές και ο Κωνσταντίνος έστειλε μία γραμμή όχι πολύ δύσκολη (6b+) αλλά αρκετά σοβαρή..με απαγορευτική την πιθανότητα πτώσης απ' το πέρασμα και πάνω.
o Κωνσταντίνος σε νέες περιπέτειες. "μπαίνουμε σε επικίνδυνο τρυπάκι" είπε και δεν είχε άδικο..

..πήγαμε στην Κρήτη, όπου με το Βασίλη Κουτούπη ανοίξαμε μια διαδρομή στην ανατολική πλευρά του Γκιγκίλου V+(VI), 400m και με το Μάνο Μεσαρχάκη επαναλάβαμε το υπέροχο "wc του γύπα" VII-, 800m. H πρώτη ήταν μια αναγνωριστική επίσκεψη στην πιο άγρια πλευρά του βουνού, με ίσως την καλύτερη και πιο παιχνιδιάρικη πρόσβαση που έχω κάνει ποτέ. Η δεύτερη είναι απ' τις πιο μεγάλες σε ανάπτυγμα διαδρομές που μπορεί κανείς να βρει στο Γκίγκιλο, όπου αν συμπεριλάβουμε και το scrambling για την κορυφή ξεπερνά τα 1000m. Εντυπωσιακή, σε αλπικό πεδίο με εξαιρετικής ποιότητας βράχο (για βουνό πάντα..), αρκετά εύκολα κομμάτια αλλά με 6-7 σχοινιές (VI- και πάνω) απλά υπέροχες. Απ' τις λίγες διαδρομές που χρειάζεται ραπέλ στο ενδιάμεσο μιας και βγαίνει στην κορυφή ενός αποχωρισμένου σπιρουνιού! Δικαίως ο φίλος Κώστας Μουγγολιάς δύο χρόνια πριν, στη 2η επανάλυψη της διαδρομής βγαίνοντας στην κορφή του σπιρουνιού φώναζε "στην peuterey τση Κρήτης"! Περισσότερα εδώ.


..και τέλος, ανέβηκα αρχές Ιουλίου στον Όλυμπο για να πάρω μέρος στη βιντεοσκόπηση του μαραθωνίου και επ' ευκαιρία κάναμε και μία διαδρομή με τον Παύλο Τσιαντό και το Γιάννη Κωνσταντάκη. Επαναλάβαμε τη Huhn VI - 250m, ήταν η δεύτερη φορά για μένα στη διαδρομή, την πρώτη ήμουν μικρός κι ανόητος και δεν μου είχε κάνει εντύπωση αλλά τώρα πια νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω τη διαφορά μεταξύ του σαθρού και του επικίνδυνα σαθρού πεδίου. Οι πρώτες σχοινιές θέλουν αρκετή προσοχή και ηρεμία ενώ όσο ανεβαίνεις τα πράγματα γίνονται πιο σταθερά και ευχάριστα.. Η σχοινιά κλειδί, σχισμή έκτου πιστεύω πως είναι η πιο ασφαλής μιας και παίρνει αρκετές ασφάλειες (1 μεγάλο φρεντ θα σας κάνει τη ζωή πιο εύκολη δίχως να σημαίνει πως είναι 100% απαραίτητο) και έχει εξαιρετικής ποιότητας βράχο (εκτός των 4 πρώτων μέτρων), οπότε καλύτερα να σας προβληματίζουν οι υπόλοιπες σχοινιές παρά αυτή.






Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Τrad days are back!.."Φλαγγούρι" @ κάτω Φλαμπούρι

Thanks god its Traday's!

Ίσως το ομορφότερο αναρριχητικό πεδίο της Αττικής είναι το Φλαμπούρι..με μισή ώρα παραπάνω πρόσβαση απ' τα περισσότερα πεδία τριγύρω της πρωτεύουσας ο αναρριχητής έχει στη διάθεση του μερικές απ' τις ομορφότερες και πιο ιστορικές παραδοσιακές διαδρομές της Αττικής. "Παραλλήλων"(VI), "Amstel"(VI), "Δημοψήφισμα"(VI), "Λένα"(VI+), "Πανόραμα"(VIII-) είναι μερικά διαμάντια που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να δέχονται επαναλήψεις συνέχεια. Αντιθέτως οι περισσότερες διαδρομές έχουν αφεθεί στο έλεος του χρόνου, τις σκουριάς και σιγά σιγά καμουφλάρονται απ' τη βλάστηση, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα τους. Πολύ σημαντική πνοή έδωσε στο πεδίο η πρωτοβουλία μερικών αναρριχητών να ανανεώσουν σε ορισμένες διαδρομές τις παλιές σκουριασμένες ασφάλειες αλλά κάτι παθαίνω όταν βλέπω βύσμα δίπλα σε εύκολη σχισμή που παίρνει την τέλεια ασφάλεια. Μπορεί κάποιος να μην έχει το επίπεδο να σκαρφάλώσει δίχως βύσματα την "Amstel" (άλλη διαδρομή δίχως αυτά..σκέτη απόλαυση) αλλά στην "Πτήση"(V+) στο πάνω Φλαμπούρι πιστεύω πως κανείς δε χρειάστηκε βύσμα στον IV βαθμό δυσκολίας δίπλα σε σχισμή..Έλεος!
Ξεχάστε τα σπορ πεδία, τα πάρε-δώσε, πέφτω δεν πέφτω κτλ έστω για μια μέρα το μήνα..Πάρτε το trad rack και πηγαίντε στη Βαρυμπόπη, το Φλαμπούρι, το Άρμα, στο δυτικό τοίχο στην Πεντέλη, στον Πρ.Ηλία...join the TRAD DAYS!

Μια απάντηση σε όλους αυτούς που υποστηρίζουν και συμβάλουν στο retro-bolting είναι η παρακάτω διαδρομή, νονός της οποίας ο δάσκαλος και μέγας εμπνευστής μας Κώστας Ρούσσος. Καμία ενδιάμεση μόνιμη ασφάλεια (ούτε ρελέ) δεν τοποθετήθηκε μιας και η διαδρομή μπορεί να σκαρφαλωθεί με απόλυτη ασφάλεια μοναχά με καρύδια-φρεντς.

Περισσότερες πληροφορίες για τη δράση των Trad Days σύντομα..τα καλύτερα έρχονται!

To κάτω Φλαμπούρι με σημειωμένη τη νέα διαδρομή (Φλαγγούρι, VIII+?, 100m).
O σωστός εξοπλισμός είναι αυτός που κάνει τη διαφορά..

Αν σταθείς στο πρώτο ρελέ τότε καταλαβαίνεις την άρνηση.. 
Δεύτερη σχοινιά (VI/VI+?) υπό βροχή..δε μας νοιάζει γιατί έχουμε ομπρέλα!
Στην έξοδο της τρίτης σχοινιάς (VI+?).
Πηγαίνοντας προς τα ραπέλ της "Κλασικής".
"Φλαγγούρι", VIII+?, 100m

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Ελλάς, ο παράδεισος του ορειβατικού σκι.



Τα βουνά της Ελλάδας είναι ένας ιδανικός προορισμός για ορειβατικό σκι. Όσο εξωτικές μπορεί να είναι οι καλοκαιρινές διακοπές στη χώρα μας άλλο τόσο και περισσότερο εξωτικό είναι το να περπατάς με τα ορειβατικά σκι απολαμβάνοντας το ζεστό ήλιο, χαζεύοντας τη θάλασσα και στο τέλος της μέρας σου να τρως ψαράκι ακούγοντας το κύμα. Το φοβερό είναι πως δεν υπάρχουν ένα και δύο βουνά όπου η παραπάνω φράση μπορεί να γίνει πράξη αλλά περισσότεροι από 10 διαφορετικοί προορισμοί.

Τα χιονοδρομικά κέντρα είναι απαραίτητα, χωρίς αυτά δε θα βελτιωνόμασταν, δε θα μαθαίναμε να κατεβαίνουνε με ασφάλεια απότομες και μη πλαγιές. Όταν όμως έρθει η ώρα όπου θα θέλουμε να κατέβουμε εκείνη την πλαγιά που βλέπουμε χρόνια τώρα τι θα κάνουμε που δεν υπάρχει lift να μας ανεβάσει? Θα πάρουμε τον ανήφορο και τα σκι στην πλάτη ή σα γνήσιοι Έλληνες θα ευχηθούμε μια μέρα να μπει εκεί απέναντι ένα καρεκλάκι κι ύστερα θα κατηφορίσουμε μέχρι το σαλέ να ξοδέψουμε μια περιουσία για ένα καφέ.. Τώρα ο μέσος σκιέρ που συμφωνεί με όλα αυτά αλλά δεν έχει ιδέα για το αντικείμενο μπορεί να απευθυνθεί στις σχολές ορειβατικού σκι ή στους Έλληνες οδηγούς βουνού* απ' όπου μπορεί να μάθει και να κάνει τα πάντα, με κόστος πολύ χαμηλότερο από όσα χρήματα θα ήθελε για ένα σκ κάνοντας σκι σε χιονοδρομικό.
Ένας άλλος τρόπος γνωριμίας με το άθλημα είναι οι "άτυπες" συναντήσεις ορειβατικού σκι όπου φέτος πραγματοποιήθηκαν με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Αξιόλογες διοργανώσεις που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να έχουν την υποστήριξη συλλόγων, ομοσπονδίας και όχι την αποχή τους.
Στο άλλο άκρο υπάρχουν και οι αγώνες της ΕΟΟΑ που αν εξαιρέσουμε τους 5-6 πρωταγωνιστές η κίνηση είναι αρκετά μειωμένη, αναλογικά πάντα με τους χιονοδρόμους της χώρας μας. Πρώτη φορά φέτος προστέθηκε και η κατηγορία open, όπου μπορεί οποιοσδήποτε να πάρει μέρος και να σταθεί στη γραμμή της εκκίνησης έστω και για λίγο δίπλα στους πρωταθλητές. Πρωταθλητές που προπονούνται μόνοι τους και λαμβάνουν αξιόλογες θέσεις εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε διεθνείς διοργανώσεις.

Η μέρα όπου θα βλέπουμε δεκάδες σκιέρ να απολαμβάνουν εκείνη την πλαγιά απέναντι απ' το lift δεν είναι μακριά. Δυστυχώς και σε αυτόν τον τομέα του χειμερινού τουρισμού υπάρχει μεγάλη έλλειψη παιδείας. Παρ' όλα αυτά, όλοι μας μπορούμε να αναδείξουμε τις ομορφιές του τόπου μας, ο καθένας με το τρόπο του. Μην αφήσουμε και αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη..

*οι οποίοι εκτός από σχολές ορειβασίας - αναρρίχησης, πολύ λίγα είναι αυτά που κάνουν για το ορειβατικό σκι. Όλη αυτή η διαφήμιση που γίνεται τον τελευταίο καιρό θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των χιονοδρόμων που θα θέλουν να βγουν εκτός πίστας, να μάθουν τι είναι αυτό το άθλημα. Σειρά στη σκυτάλη έχουν οι οδηγοί βουνού που (με εξαίρεση δυο τρεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο) θα πρέπει να αρχίσουν να βάζουν στο καλεντάρι τους και το ορειβατικό σκι.. το έχω ξαναγράψει, βιαστείτε γιατί οι Γερμανοί - Bergfuhrer'ς ξανάρχονται.

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες και βίντεο (Κλαουδάτος σκι tv) απ' το χειμώνα που μας πέρασε.


Ωραία όλα αυτά, αλλό δίχως παρέα τίποτε δε πρόκειται να γίνει..
Στα κρυμμένα νότια λούκια του Παρνασσού. "Λερναία ύδρα couloir"..
H περιοχή τριγύρω της Λιάκουρας μπορεί να προσφέρει πολλά στο μέλλον.
Πολλά παρθένα λούκια και πλαγιές βρίσκονται εδώ, μόλις μια-δυο ώρες περπάτημα από το χιονοδρομικό..
Ο Γιώργος και ο Γιάννης έτοιμοι για νέες περιπέτειες...και first descents!
Στο βορειοδυτικό λούκι της Λιάκουρας.
Στο ορειβατικό σκι δεν υπάρχουν περιορισμοί, όλα παίζουν!

Πολλοί λένε πως ότι θες να κατέβεις με σκι πρέπει πρώτα να το ανέβεις..δεν έχουν κι άδικο.
Ο Κωστής και ο Χρήστος πάνω στην κόψη της Λιάκουρας.
Έτοιμοι για μία ακόμη πρώτη κατάβαση. φωτό (Γιάννης Κοτιλέας)

O Γιάννης Κοτιλέας μας δείχνει τι έμαθε στον Καναδά
Τα βουνά της Ρούμελης είναι ο Νο1 προορισμός για ορειβατικό σκι.
Αυστριακοί΄σκιερ έτοιμη να ανακαλύψουν την Καλιακούδα. 
International skiers στην Καλιακούδα...

Στο βόρειο λούκι της Καλιακούδας.
Ο πιο ηλικιωμένος της παρέας Joel εντυπωσίασε με τις ικανότητες του.
Άμα ζεις στο Chamonix και βλέπεις κάθε μέρα το Mont Blanc να δεσπόζει από πάνω σου, είναι αλλιώς. 
Σχολή ορειβατικού σκι ανεβαίνει προς την κορυφή του Βελουχίου.

O Jn Βαλές πήρε άδεια απ' το καταφύγιο του Ολύμπου Χ.Κάκκαλος
και ήρθε να πάρει μυρωδιά τι παίζει στα λούκια του Βελουχίου.
Εντυπωσιασμένοι έφυγαν οι Γάλλοι ύστερα από επίσκεψη τους στα γύρω βουνά.
Εδώ ο Yves Exbrayt, παρουσιαστής του φεστιβάλ ορειβατικών ταινιών της Γκρενόμπλ
στην είσοδο του "Imagine couloir".
O Γιώργος Κλαουδάτος στο σπίτι του... τα απότομα νότια λούκια του βουνού.
Λούκια σαν αυτά σπανίως έβλεπαν μια-δυο επαναλήψεις το χρόνο.
Τη συγκεκριμένη μέρα περίπου 10 άτομα κατέβηκαν τα λούκια "Imagine" και "Δόντι του Άρη".
Οι τελευταίες στροφές της ημέρας είναι πάντα οι καλύτερες.
Λευκά Όρη. Στο βορρά το Κρητικό πέλαγος και στο νότο το Λιβυκό. Όλοι όσοι ασχολούνται με το ορειβατικό σκι, πρέπει να κάνουν μία διάσχιση σε αυτό τον μοναδικό ορεινό όγκο της Κρήτης.
Σε δυόμιση ώρες απ' την πόλη των Χανίων ανεβήκαμε στον Ομαλό, περπατήσαμε με τα ορειβατικά σκι και βγήκαμε στο Ψηλάφι, την πιο δυτική κορφή του ορεινού όγκου. Στο βάθος αριστερά η Γαύδος.
Αυτά παθαίνεις αν ξεχνάς τα μπαστούνια στο σπίτι. Με την γκλίτσα στο χέρι ανεβαίνεις τα βουνά.
Εδώ ο Μανωλης Μεσαρχάκης σε μια γρήγορη πρωινή βόλτα στο βουνό.
Ο πιο δραστήριος στα βουνά της Κρήτης Γιώργος Σπινθάκης. Αφού είδε και απόειδε να βρει το χιονοδρομικό κέντρο όπως λέει και η ταμπέλα, άρχισε το ορειβατικό σκι και στη συνέχεια πήρε μέρος και στους αγώνες!...



...με αποκορύφωση αυτόν του Ολύμπου. Εδώ στη χάραξη του αγώνα κάτω από όχι πολύ ευχάριστες συνθήκες.

Πόλεμος μεταξύ των κρητικών Νικηφόρο Στειακάκη και Μανώλη Ρουμελιωτάκη.. Ηράκλειο VS Xανι!
Στο βάθος τα χωριά της Ελασσόνας. 
Στο δρόμο προς την Χότζα 2.589m
Αθλητές της εθνικής Αυστρίας ηταν και οι νικητές.. Εδώ στο δρόμο για το Σκολιό 2.905m.
Στον Αγ.Αντώνη 2.817m.
Tεχνικό πέρασμα στη δυτική πλευρά του Κακάβρακα. 


Χρόνια θα περάσουν μέχρι να ξαναδούν οι φαντάροι του Κ.Ε.Ο.Α.Χ. τόσα ίχνη στις απέναντι πλαγιές.
Απογευματινή βόλτα στην Τούμπα 2.801m. Στο βάθος ο θρόνος του Δία, το Στεφάνι.
Η βεράντα του καταφυγίου Χ.Κάκκαλος στο οροπέδιο των Μουσών
Μια γρήγορη βόλτα πέρασαν απ' το βουνό των Θεών τρείς Γερμανοί αθλητές και στελέχη της Dynafit.
Μέσα σε 40' πήγαν απ' το καταφύγιο στο Μύτικα 2.917m!
O  Franz, γερμανός οδηγός βουνού χαίρεται το ανοιξιάτικο χιόνι μες το λούκι του Μύτικα.
...και απ' την κορφή του Μύτικα στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός μέσα σε 15'!
Στο μονοπάτι για Πριόνια.
Snow leopard day στην Τύμφη, η πιο μεγάλη συνάντηση ορειατικού σκι που έχει γίνει ποτέ..
Ο Γιώργος Ροκάς οδηγεί το γκρουπ του στο βουνό της γειτονιάς του. 
Κατεβαίνοντας απ' την Γκαμήλα ΙΙ 2.497m.
Άλλοι πήγαν στην Δρακόλιμνη, όλοι στη Γκαμήλα Ι ή ΙΙ, άλλοι στην Αστράκα, στο Λάπατο..
O Μιχάλης και ο Γιάννης λίγο πριν βγάλουν τις φώκες και τσουλήσουν
μέχρι την παραλία, μία εποχιακή μικρή λίμνη κάτω στη λάκα.